Ochrona Rąk

Rękawice Robocze i Ochronne - Podział, Przeznaczenie, Budowa, Normy

Rękawice robocze to artykuły ochrony osobistej, które są najczęściej i jednocześnie najchętniej wykorzystywane w celu ochrony osobistej. Rękawice chronią ręce pracownika, czyli części ciała, które są najbardziej narażone na uszkodzenia i urazy podczas wykonywanych prac.

Poniższe informacje pomogą Państwu w doborze odpowiednich rękawic w celu zapewnienia bezpieczeństwa oraz komfortu pracy.

Kategorie ochrony

Dyrektywa Europejska - Środki Ochrony Indywidualnej "89/686/EWG" dotycząca wymagań bezpieczeństwa oraz ochrony zdrowia pracowników w zakresie stosowanych środków ochrony indywidualnej w miejscu pracy, wprowadziła podział produktów na trzy kategorie bezpieczeństwa pod względem ich przynależności do poziomu ryzyka jakie może grozić pracownikowi wykonującemu określoną pracę.

Kategoria I

Rękawice zapewniające podstawowy poziom ochrony. Stosowane wyłącznie w warunkach niskiego ryzyka. Należące do tej kategorii rękawice robocze chronią przed powierzchniowym uszkodzeniem naskórka, temperaturą do 50oC oraz chronią przed działaniem środków czyszczących i wody. Przykładem jest większość rękawic ochronnych oraz rękawic do prac domowych i gospodarczych. Ich stosowanie poprawia komfort pracy użytkownika. Używanie rękawic należących do tej grupy nie wymaga certyfikacji, natomiast muszą spełniać wymagania normy EN420 "Rękawice ochronne - Wymagania ogólne i metody badań"

Rękawice w tej kategorii zabezpieczają przed:

• Działaniami czynników mechanicznych, których skutki są powierzchowne,
• Środkami chemicznymi o słabym i łatwo odwracalnym działaniu,
• Zagrożeniami związanymi z używaniem przedmiotów i materiałów o temperaturze nie wyższej niż 50oC,
• Czynnikami atmosferycznymi bez uwzględnienia czynników wyjątkowych i ekstremalnych,
• Słabymi uderzeniami i drganiami, których skutki nie mogą powodować nieodwracalnych uszkodzeń ciała.

Kategoria II

Rękawice stosowane w warunkach występowania średniego ryzyka uszkodzenia ciała. Używane mogą być w sytuacjach, gdzie ryzyko nie jest klasyfikowane jako niskie, ani bardzo wysokie.
W tej kategorii produkty najczęściej zapewniają ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi, chemicznymi oraz chronią przed zimnem i gorącem.
Rękawice tej kategorii muszą być oznakowane piktogramem pokazującym funkcje ochronne danej rękawicy, oraz wymagana jest certyfikacja przez niezależny akredytowany instytut. Najczęściej spotykaną normą w kategorii II jest norma EN388.

Kategoria III

Rękawice stosowane w sytuacjach występowania wysokiego ryzyka poważnego lub trwałego uszkodzenia dłoni i ręki. Używane na przykład przy pracach przy wysokim napięciu, z bardzo agresywnymi substancjami chemicznymi, wysokimi lub niskimi temperaturami itp. Muszą być testowane, certyfikowane oraz zatwierdzone przez Jednostkę Notyfikowaną. Rękawice w tej kategorii powinny być oznakowane odpowiednim piktogramem pokazującym ich funkcje ochronne. Dobór powinien być zatwierdzony przez inspektora BHP.

Podział i Dobór Rękawic Ochronnych

Podstawową normą obowiązującą dla wszystkich rękawic jest norma EN 420, która określa wymagania, stosowne procedury badania odnoszące się do projektowania i konstrukcji rękawic, odporności użytych materiałów na przenikanie wody, nieszkodliwości, wygody użytkowania, znakowania oraz informacji dołączanych przez producenta do wszystkich wyprodukowanych przez niego rękawic ochronnych.

Ze względu na konstrukcje rękawice ochronne dzielimy na:

• jednopalcowe,
• trzypalcowe,
• pięciopalcowe,
• o skróconych palcach,

Ze względu na właściwości ochronne rękawice dzielimy na:

• rękawice chroniące przed czynnikami chemicznymi i biologicznymi,
• rękawice chroniące przed czynnikami mechanicznymi,
• rękawice chroniące przed czynnikami termicznymi,
• rękawice elektroizolacyjne,
• rękawice przeznaczone do stosowania w strefach zagrożonych wybuchem,
• rękawice antywibracyjne.

Jak dobrać odpowiednie rękawice ochronne?

Wybór odpowiednich rękawic ochronnych nie jest prostą sprawą, należy wziąć pod uwagę kilka istotnych czynników mających wpływ na nasze bezpieczeństwo. Obowiązkiem pracodawcy, jest dobór środków ochrony indywidualnej niezbędnych do stosowania na konkretnym stanowisku. Prawidłowy dobór ŚOI wymaga zebrania i przeanalizowania informacji bezpośrednio związanych zastosowaniem tych środków na danym stanowisku pracy.

Wybierając rękawice należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

• rodzaj wykonywanej pracy,
• stopień narażenia rąk,
• zagrożenia występujące na danym stanowisku pracy,
• zdefiniowanie, która część ręki jest najbardziej narażona na działanie czynników niebezpiecznych, co pozwala na dokonanie odpowiedniego wyboru konstrukcji rękawicy.

Powinniśmy zwrócić także uwagę na oznaczenia rękawic szczególnie na takie atrybuty jak:

• nazwa, znak handlowy inne oznaczenia identyfikujące producenta lub jego autoryzowanego przedstawiciela,
• oznaczenie rękawicy, nazwę handlową lub kod,
• oznaczenie wielkości,
• w razie konieczności – termin ważności,
• znak graficzny odpowiedniej normy (jeśli nie jest możliwe znakowanie na rękawicy ze względu na właściwości produktu, oznakowanie może być umieszczone na opakowaniu).

Rękawice chroniące przed czynnikami chemicznymi i biologicznymi

Rękawice chroniące przed czynnikami chemicznymi i biologicznymi powinny spełniać wymagania normy EN 374 które dotyczą: odporności na przenikanie czynnika chemicznego, odporności na przesiąkanie, minimalnej długości rękawic, a także właściwości mechanicznych. Głównym zadaniem rękawic dedykowanych do pracy z czynnikami chemicznymi oraz biologicznymi jest ochrona rąk pracownika przed kontaktem z tymi czynnikami. Zgodnie z normą EN 388 rękawice chroniące przed czynnikami chemicznymi i biologicznymi muszą spełniać wymogi dotyczące odporności na ścieranie, przecięcia i przekłucia oraz wytrzymałości na rozdzieranie. Materiał z którego są produkowane rękawice do ochrony przed chemikaliami to tworzywa sztuczne oraz guma. Najczęściej spotykane tworzywa stosowane do wyrobu rękawic to: lateks, neopren, winyl (PCV), nitryl, PVA.

Rękawice chroniące przed czynnikami mechanicznymi

Rękawice chroniące przed czynnikami mechanicznymi powinny spełniać wymagania normy EN 388, tj. obtarcia, przecięcia oraz przekłucia. Zapewniają ochronę przed jednym z następujących zagrożeń: ścieranie, przecięcie, rozdarcie i przekłucie. Rękawice chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi najczęściej wykonane są ze skór i tkanin, tkanin powlekanych tworzywem sztucznym lub kauczukiem. Do tej grupy należą również rękawice dziane z różnego rodzaju przędz np.: bawełnianych, poliestrowych, stylonowych, poliamidowych, aramidowych, rdzeniowych, polietylenowych, z włókien szklanych, jak również z przędz mieszanych wytworzonych z udziałem ww. surowców.

Wymagania dotyczące rękawic chroniących przed urazami mechanicznymi są zawarte w następujących normach:

• PN-EN 388 – rękawice chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi,
• PN-EN 381 – wymagania dla rękawic chroniących przed przecięciem piłą łańcuchową,
• PN-EN 1082 – rękawice i ochrony ramion chroniące przed przecięciami i ukłuciami nożami ręcznymi,
• PN-EN 14328 – rękawice i ochrony ramion chroniące przed przecięciem nożami z napędem.

Rękawice chroniące przed czynnikami termicznymi

Rękawice chroniące przed czynnikami termicznymi dzielimy na rękawice chroniące przed gorącymi czynnikami termicznymi oraz rękawice chroniące przed zimnem.

Rękawice chroniące przed gorącymi czynnikami to takie, które chronią ręce pracownika przed gorącem i/lub ogniem występującymi na stanowisku pracy w jednej lub kilku postaciach tj.:

• otwartego płomienia,
• kontaktu z gorącym przedmiotem,
• ciepła konwencyjnego,
• promieniowania cieplnego,
• drobnych rozprysków stopionych metali,
• dużych ilości płynnego metalu.

Rękawice chroniące przed zimnem stosowane są w celu zapewnienia odpowiedniej temperatury skóry rąk, podczas wykonywania prac w niskiej temperaturze lub kontaktu z zimnymi powierzchniami. Odpowiednia temperatura dla prawidłowego funkcjonowania ręki i palców to 32 ÷ 36°C. Bardzo ważnym zadaniem rękawic jest nie dopuszczenie do obniżenia skóry rąk. Minimalną temperaturę skóry określa norma PN-ISO 9886:2005. W zimnym środowisku nie powinna być niższa niż 15°C (szczególnie dla twarzy i palców). Norma PN-EN 511:2006(U) określa wymagania jakie powinny spełniać rękawice chroniące przed zimnem.

Do rękawic chroniących przed zimnem zaliczamy wszystkie rękawice, które chronią ręce pracownika przed zimnem występującymi na stanowisku pracy w jednej lub kilku postaciach tj.:

• odporność na zimno konwekcyjne,
• odporność na zimno kontaktowe,
• przenikanie wody.

Rękawice elektroizolacyjne

Rękawice elektroizolacyjne chronią ręce przed porażeniem prądem elektrycznym. Podstawową normą określającą wymagania i metody badania rękawic chroniących przed porażeniem prądem elektrycznym to norma PN-EN 60903:2006 „Prace pod napięciem. Rękawice z materiału izolacyjnego”.

Zgodnie z normą PN-EN 60903:2006 wyróżniamy dwa rodzaje rękawic:

rękawice izolacyjne pięcio- i trzypalcowe do stosowanie razem ze skórzanymi rękawicami zakładanymi na nie (rękawice izolacyjne),
rękawice izolacyjne pięcio- i trzypalcowe stosowane samodzielnie, bez dodatkowych rękawic. Zapewniają równocześnie ochronę przed porażeniem prądem oraz czynnikami mechanicznymi (rękawice kompozytowe).
Kategorie rękawic do prac pod napięciem, w zależności od ich właściwości specjalnych:

• kategoria A – rękawice odporne na działanie kwasu,
• kategoria H – rękawice odporne na działanie oleju,
• kategoria Z – rękawice odporne na działanie ozonu,
• kategoria M – rękawice o zwiększonej odporności mechanicznej,
• kategoria R – rękawice odporne na działanie kwasu, oleju, ozonu,
• kategoria C – rękawice odporne na działanie skrajnie niskiej temperatury.

W przypadku gdy rękawice oznaczone sa kolorami to kolor podwójnego trójkąta powinien być zgodny z następującym kodem:

• klasa 00 – kolor beżowy,
• klasa 0   – kolor czerwony,
• klasa 1   – kolor biały,
• klasa 2   – kolor żółty,
• klasa 3   – kolor zielony,
• klasa 4   – kolor pomarańczowy.

Rękawice przeznaczone do stosowania w strefach zagrożonych wybuchem

Rękawice antyelektrostatyczne są to rękawice przeznaczone do stosowania w atmosferze zagrożonej wybuchem, zgodne z wymogami normy EN 420. Właściwości antyelektrostatyczne potwierdzane są badaniami zgodnie z wymaganiami dla odzieży ochronnej antyelektrostatycznej (EN 1149-1, 2,3). Nie istnieje żadna oddzielna norma zharmonizowana określająca wymagania i metody badań właściwości elektrostatycznych dla rękawic. Właściwości antyelektrostatyczne są przeważnie dodatkową cechą, zwykle dotyczącą rękawic chroniących przed czynnikami chemicznymi oraz urazami mechanicznymi.

Rękawice antywibracyjne

Rękawice antywibracyjne chronią ręce przed drganiami mechanicznymi różnych częstotliwości. Ograniczają transmisje drgań z uchwytów narzędzi wibracyjnych do rąk operatorów tych urządzeń. Stosowanie rękawic antywibracyjnych zabezpiecza przed powstaniem trwałych zmian chorobowych w organizmie, które nazywane są zespołem wibracyjnym. Rękawice można uznać  za antywibracyjne jeśli spełniają jednocześnie dwa kryteria:

• nie wzmacniają drgań przekazywanych z rękojeści na dłoń operatora w zakresie częstotliwości 32-200 Hz,
• jednocześnie, redukują drgania w zakresie częstotliwości 200-1250 Hz do wartości mniejszych niż 60% wartości drgań mierzonych na dłoni operatora, gdy pracuje bez rękawicy.

Rodzaje, Budowa i Właściwości

Główną funkcją rękawic jest odizolowanie ręki użytkownika od czynników zewnętrznych: chemicznych oraz mechanicznych. Różne rodzaje rękawic spełniają różne wymagania i w różnych warunkach mogą być stosowane. 

Rękawice skórzane

Rękawice ze skóry zalecane są przy pracach przeładunkowych, transportowych oraz porządkowych. Przeważnie rękawice skórzane występują w wersji pięciopalcowej, ale zdarzają się także bezpalcowe. Wykonane są najczęściej ze skóry świńskiej, bydlęcej lub koziej, (lico lub dwoina). W przypadku rękawic łączonych część chwytna wykonana jest ze skóry, natomiast część grzbietowa i mankiet wykonane są z tkaniny, na przykład drelichu. W celu zabezpieczenia śródręcza stosuje się wzmocnienie na końcach palców oraz w części grzbietowej. W części grzbietowej czasami stosuje się dodatkowe wkładki z włókniny lub pianki poliuretanowej w celu zapewnienia dodatkowego komfortu i amortyzacji. Dla lepszego dopasowania stosuje się ściągacz z gumowanej taśmy.

Możemy wyróżnić rękawice całodłonicowe, gdzie część chwytna wykonana jest z jednego kawałka skóry, oraz rękawice przeszywane.

W rękawicach zimowych, dla zapewnienia odpowiedniej izolacji termicznej stosuje się wewnętrzną podszewkę lub dodatkowe wkłady ocieplane.

Do produkcji rękawic skórzanych wykorzystuje się takie materiały jak:

Dwoina - Wewnętrzna warstwa skóry, z porowatą powierzchnią, która zapewnia dobrą chwytność, ale łatwiej od lica pochłania wilgoć.

Lico - Zewnętrzna warstwa skóry, która jest miękka, trwała oraz odporna na wilgoć i ścieranie. 

Nubuk - Wyprawiona skóra, wykończona od strony lica, która poddawana jest procesowi oszlifowania polerującego. Ten rodzaj materiału cechuje wysoka wytrzymałość, twardość oraz grubość.

Zamsz - To wyprawiona skóra, ale bez części licowej. Charakteryzuje się miękkością oraz wytrzymałością na rozciąganie.

Rękawice dzianinowe i tkaninowe

Na przeznaczenie tego rodzaju rękawic wpływa materiał, z którego zostały wykonane oraz sposób wykonania:

Rękawice bawełniane - stosowane są w pracach monterskich i sortowniczych,
Rękawice poliamidowe i/lub poliestrowe - stosowane są w przemyśle motoryzacyjnym oraz przy lekkich pracach montażowych i porządkowych,
Rękawice stylonowe - mają zastosowanie w przemyśle spożywczym (przy kontakcie z żywnością),
Rękawice z Kevlaru®* lub przędzy Twaron®* - stosuje się w przypadku ryzyka przecięcia skóry (np. w przemyśle samochodowym, szklarskim czy elektronicznym)

Rękawice dzianinowe często są stosowane jako wkłady do innych rękawic, jako na przykład warstwa ocieplająca.

Rodzaje splotów stosowane w produkcji rękawic dzianinowych i tkaninowych: prosty, twill, satyna oraz trykot

Do produkcji rękawic dzianinowych i tkaninowych wykorzystuje się takie materiały jak:

Bawełna - Włókno pochodzenia roślinnego, stosowane w przemyśle włókienniczym i tekstylnym. Przepuszcza powietrze, nie elektryzuje się i jest wygodne w noszeniu.

Wełna - Włókno uzyskiwane z sierści takich zwierząt jak owce, kozy, króliki, wielbłądy i lamy. Doskonale nadaje się do wytwarzania wyrobów włókienniczych.

Wiskoza - Włókno celulozowe, uzyskiwane z mas celulozowych drzewnych poddawanych działaniu ługu sodowego. Produkowane w postaci ciągłej (jedwab, kord) lub ciętej (bawełnopodobne, wełnopodobne).

Akryl - Tkanina polimerowa, zawierająca co najmniej 85% poliakrylonitrylu. Niezwykle sprężysta, miękka i bardzo wytrzymała z właściwościami termoizolacyjnymi, która słabo pochłania wilgoć. Wykazuje odporność na olej oraz większość substancji chemicznych. Jest odporna na uszkodzenia spowodowane promieniami słonecznymi.

Poliester - Mocna i wytrzymała tkanina syntetyczna, wysoce odporna na działanie promieniowania słonecznego. Często stosowana jako wierzchnia warstwa innej tkaniny. Poliester cechuje się małą chłonnością wody. Bardzo szybko schnie, a przy tym jest niezwykle lekki.

Poliamid - Grupa tkanin syntetycznych charakteryzująca się dużą wytrzymałością oraz odpornością chemiczną na oleje, tłuszcze i benzynę. Do zalet tej grupy tkanin należy także niska ścieralność oraz wysoka odporność na rozciąganie. Jednym z częściej spotykanych rodzajów poliamidu jest nylon.

Nomex®*- Tkaniny wykonane z tego materiału charakteryzują się wysoką odpornością na ścieranie. Posiadają bardzo dobre właściwości ognioodporne. Materiał ten sprawdza się przy intensywnym użytkowaniu, praniu i narażeniu na działanie promieni UV. 

Kevlar®* / Twaron®* - Materiały charakteryzujące się bardzo wysoką odpornością mechaniczną na rozciąganie. Wykazują odporność na działanie rozpuszczalników organicznych. Włókna te cechuje niepalność, odporność na zużycie, nie przewodzenie prądu elektrycznego, odporność na wysoką temperaturę oraz bardzo wysoka odporność na przecięcia. Materiały te wykazują niską kurczliwość, nie topią się, a także nie palą się. 

Cordura®* - Materiał, wykazujący wysoką wytrzymałość i odporność na otarcia. Cordura najczęściej wykonana jest z poliamidu z odporną powłoką poliuretanową z apreturą teflonu.

* Nazwy Nomex®, Kevlar®, Cordura® są zarejestrowanymi znakami towarowymi firmy DuPont®.
* Nazwa Twaron® jest nazwą zastrzeżoną firmy Teijin Aramid.

Rękawice z tworzyw sztucznych

Ten rodzaj rękawic ma zastosowanie w wypadku konieczności zapewnienia ochrony przed wodą lub środkami chemicznymi. Mogą zapewniać także ochronę przed mikroorganizmami oraz stanowić ochronę mechaniczną przeciw ścieraniu, rozdarciu czy przekłuciu. Od wewnętrznej strony rękawice te mogą być flokowane lub też pokryte pudrem dla zapewnienia wygodniejszego zakładania i ściągania rękawicy.

Do produkcji rękawic z tworzyw sztucznych wykorzystuje się takie materiały jak:

PCW (polichlorek winylu) - Stosowany w produkcji cienkich rękawic zapewniających ochronę przed wodą oraz łagodnymi środkami czyszczącymi. Rękawice PCW stanowią dobrą odporność na kwasy i zasady, niestety są mało wytrzymałe mechanicznie. Należy unikać kontaktu z rozpuszczalnikami zawierającymi ketony oraz rozpuszczalnikami aromatycznymi.

Latex (Guma naturalna) - Materiał wysoce odporny na rozciąganie, przez co jest wygodny w użytkowaniu. Niestety ze względu na zawarte w lateksie proteiny może wywołać reakcje uczuleniowe. Podstawowe zalety to: duża elastyczność, odporność na rozdarcia oraz na wiele kwasów i ketonów. Należy unikać kontaktu z olejami, tłuszczami i pochodnymi węglowodorów.

Nitryl - Syntetyczny odpowiednik gumy naturalnej. Bardziej wytrzymały na ścieranie i przecięcie niż np. winyl. Może być prany. Ulega biodegradacji. Nitryl odporny jest na działanie rozpuszczalników organicznych, kwasów, węglowodorów, olejów i tłuszczów. Rękawice nitrylowe są bezpieczne dla środowiska. Należy unikać kontaktu z rozpuszczalnikami zawierającymi ketony, kwasy utleniające i organiczne produkty azotowe.

Poliuretan (PU) - Rękawice poliuretanowe charakteryzują się bardzo dobrą chwytnością, odpornością na ścieranie i rozciąganie, a także na oleje, smary, rozpuszczalniki organiczne oraz rozcieńczone kwasy i zasady.

PVA (Alkohol poliwinylowy) - Rękawice takie cechuje bardzo dobra chwytność oraz odporność na ketony, oleje, węglowodory i rozpuszczalniki organiczne. 

Neopren®* - Rękawice tego typu są odporne na działanie ketonów, kwasów, węglowodorów, olejów i tłuszczów oraz rozpuszczalników organicznych. Neopren cechuje niższa odpornością na ścieranie niż PCV czy nitryl. Materiał ten charakteryzuje się wysoką wytrzymałością chemiczną na kwasy oraz rozpuszczalniki alifatyczne, a także dobrą odpornością na światło słoneczne i ozon.

*Nazwa Neopren® jest nazwą handlową firmy DuPont®. 

Rękawice powlekane

W celu zwiększenia wszechstronności rękawic z dzianin lub też aby osiągnąć dodatkowe własności ochronne, rękawice takie mogą zostać powleczone gumą lub tworzywami sztucznymi.

Oblanie występuje zawsze na części chwytnej, natomiast na stronie wierzchniej oblanie może być całkowite lub też niepełne w celu zapewnienia lepszej wentylacji.

Powleczeniu może być nadana określona struktura przestrzenna w celu zapewnienia odpowiedniej szorstkości i chwytności.

Mankiet rękawic powlekanych może być usztywniony bądź zakończony ściągaczem.

Przeznaczenie takich rękawic jest zróżnicowane, w zależności od rodzaju powleczenia. Z reguły rękawice takie charakteryzują się bardzo dobrą chwytnością, wytrzymałością a także odpornością części chwytnej na przesiąkanie. Stosuje się je w transporcie, do przenoszenia mokrych lub zatłuszczonych przedmiotów, do prac montażowych oraz w budownictwie.

Poza pełnym oblaniem w wypadku niektórych rękawic w celu poprawienia chwytności stosuje się nakropienie jedno lub dwustronne. Rękawice takie znajdują zastosowanie w pracach domowych, przy przenoszeniu lekkich i śliskich przedmiotów oraz w pracach montażowych.

Wykaz Norm

Poniżej zamieszczamy tabele z normami CE i przyporządkowanymi im symbolami. Piktogramy graficznie są na tyle uniwersalne, że nie stanowią problemu z identyfikacją zagrożenia.

W tabeli z opisem znajdziecie rozwinięcie wymagań, parametrów testowych, poziomów ochrony i inne przydatne informacje. Należy pamiętać, że w przypadku doboru ochron w kategorii 3, zalecana jest konsultacja z inspektorem BHP. Zapraszamy do lektury.

Odpowiednie zastosowanie rękawic jest oznaczone w katalogu produktów poprzez znormalizowane piktogramy , co z kolei znajduje odzwierciedlenie w przypisanych normach , których numer jest przy piktogramie . Piktogramy są niezbędne do scharakteryzowania i określenia rodzaju rękawic ochronnych (np. dobór odpowiednich rękawic II i III kategorii).

 
Norma E420
Rękawice ochronne. Wymagania ogólne i metody badań.

W niniejszej normie określono wymagania ogólne i odpowiednie procedury badawcze dotyczące projektowania i konstrukcji rękawic, odporności materiałów rękawicy na przenikanie wody, nieszkodliwości, wygody użytkowania i skuteczności, znakowania i informacji dostarczanych przez producenta, które mają zastosowanie do wszystkich rękawic ochronnych.

Norma E420 obliguje wszystkie rękawice ochronne do zgodności z jej wymaganiami. Ustala ogólne wymagania dotyczące konstrukcji, projektowania, metody testowania rękawic. Odporność użytych materiałów na przenikanie wody, niezawodność, komfort, skuteczność oznakowania i informacji dostarczonych przez producenta.
 

Norma EN388
Rękawice chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi.